کنسانتره مارپیچ اولین بار به عنوان یک واحد تولید در سال 1943 به شکل مارپیچ هومفری، برای جداسازی ماسه های کروم در اورگان ظاهر شد. در دهه 1950، مارپیچی ها استاندارد جداسازی گرانشی مرطوب استاندارد در صنعت شن و ماسه معدنی استرالیا بودند.
درکنسانتره مارپیچ طول سطح شلغم مورد نیاز برای جداسازی نور از مواد معدنی سنگین به یک فضای کوچکتر به یک فضای کوچکتر فشرده می شود و با برداشتن یک محور منحنی و تشکیل یک مارپیچ در حدود یک محور عمودی. دوغاب به داخل بالای مارپیچ تغذیه می شود و مجاز به جریان گرانش می شود. جریان مارپیچی پالپ پایین واحد یک نیروی سانتریفوژ خفیف را به ذرات و مایع معرفی می کند. این جریان پالپ را از مرکز مارپیچ خارج به سمت لبه ایجاد می کند. ذرات سنگین تر و سنگین در نزدیکی مرکز در بخش صاف ترین بخش مقطع باقی می مانند، در حالی که سبک ترین و بهترین مواد به بیرون و دو طرف شستشوی شسته شده است. این جدایی ممکن است توسط معرفی آب اضافی از مرکز مارپیچ به طور مداوم و یا در نقاط مختلف پایین طول مارپیچ کمک کند. این آب شستشو ممکن است از طریق لوله ها یا انحراف از یک کانال آب که مرکز مارپیچ را اجرا می کند، توزیع شود. برخی از طرح های حاضر بر نیاز به این آب شستشو غلبه کرده اند. هنگامی که جریان ذرات به بخش های مختلف جدا شده است، کسر سنگین را می توان با استفاده از splitters در موقعیت های مناسب از مارپیچ جدا کرد. یک کنسانتره، کسر میانی میانی میانی میانی می تواند بهبود یابد.
.
How We Do It Meet And Define Gogal